Op Expeditie Robinson in het echt op Balabac
Altijd al gedroomd van je meedoen aan Expeditie Robinson? Op de Filipijnen kan dat. Wij gingen op Expeditie Robinson in het echt op Balabac.
Onontdekte Parel in het Zuiden van Palawan
Als je gelezen hebt over de Filipijnen heb je vast ook iets gelezen over de expedities die ze er aanbieden. En Nee! dan bedoelen we niet Expeditie Robinson, maar je eigen expeditie. Hoewel dit in El-Nido en Coron inmiddels een bekend fenomeen is, gingen wij op Expeditie in Balabac. En dat is heel wat anders blijkt wel!
Ben jij een pure ontdekkingsreiziger? Of ben je een all-inclusive-resortganger. Als je de eerste bent kan dit weleens de ultieme reisbestemming voor je zijn namelijk.
Je moet er wel wat luxe voor laten, maar krijgt daar bounty-stranden, helder blauw water voor terug. Bijkomend voordeel? Er is geen enkele toerist te bekennen. Geen enkele. Maar om er te komen dien je wel wat ontberingen te doorstaan. De reis om er te komen is namelijk lang en oncomfortabel. Lees verder om te ontdekken of dit iets voor jou is.
"Je moet er wel wat luxe voor laten, maar krijgt daar bounty-stranden, helder blauw water voor terug. Bijkomend voordeel? Er is geen enkele toerist te bekennen. Geen enkele."
Share on facebook
Delen
Share on pinterest
Pinnen
Share on whatsapp
Versturen
Share on twitter
Tweet
In dit artikel
Veiligheid
Onvergelijkbaar met Coron en El Nido, hebben de Balabac-eilanden in het zuidelijke puntje van Palawan hun eigen schoonheid. De maagdelijke witte eilandengroep is nog onaangeroerd door commercialisering en toerisme, waardoor het zich onderscheidt van alle andere tropische paradijzen in Azië. Je kunt hier dus nog op Expeditie Robinson in het echt op Balabac.
In Mindanao wordt door het leger gevochten tegen de rebellen. Maar Balabac draagt sinds maart 2018 de goedkeuring van de toerismecode.
Nu de lokale overheid Balabac openstelt voor de wereld zal het absoluut drukker gaan worden. Dat betekent dat de prijzen ook zullen stijgen. Wil je dus genieten van een onaangeraakt paradijs moet je nu gaan.
Wat ga je zien?
Als je er nu voor kiest om naar Balabac af te reizen kun je je voorbereiden op witte stranden, enorm helder water en het echte eilandleven. De stops die je doet en in welke volgorde hangen af van het weer en de stroming. Wij zullen onze planning hier aangeven, maar deze kan dus anders zijn bij jouw tour. Je zult waarschijnlijk wel alle stops doen overigens tenzij je echt meerdere dagen in een storm zit natuurlijk.
Buliluyan Haven
Patonggon Eiland & Patawan Eiland
Punta Sebaring
Infinity Pool
Braggie Mangrove
Mansalangan Zandbank
Candaraman Zeesterren Strand
Onok Eiland
Het linkse grote eiland is het Balabac Mainland. Daar kom je overigens niet.
Patonggon & Patawan Eiland
Je vaart als eerste naar Patonggon Eiland voor een lunch. Daarna even naar Patawan om te zwemmen
Punta Sebaring Je nieuwe huis
Je maakt kennis met je nieuwe huis voor de komende dagen
Braggie Mangrove
Je gaat onder andere langs de mooie Mangrove voor een lunch
Candaraman Zeesterren Zandbank
Deze zandbank ligt helemaal vol zeesterren. Laat ze wel liggen tenzij ze op het lang liggen. Gooi ze dan terug.
Mansalangan Zandbank
Je bezoekt een hele lange zandbank
Onok Eiland
Het hoogtepunt van de trip. Je snorkelt bij gigantische oesters van 2 meter breed.
Infinity Pool
Het water kijkt hier zo mooi en vlak weg dat het net een infinity pool is.
De helletocht naar de Balabac eilanden
En dan overdrijven we niet. In de tijd die het kost om hier te komen kun je van Manila naar Amsterdam vliegen. Vanuit Cebu vlogen wij naar Puerto Princesa. Inclusief tijd die je op de vliegvelden doorbrengt en wat taxi’s kost dit je zomaar 3 uur van je dag. Bovendien is die dag dan grotendeels weg.
We slapen in een prettig hotel zodat we hier ook onze koffer met spullen kunnen achterlaten. Want die kan dus niet mee op de boot. Dit is niet zo’n grote relaxte boot als bij de expedities tussen El Nido en Coron. Puerto Princesa is zo’n plek waar je niet echt terug hoeft. Je komt er eigenlijk niet als je hier niet iets gepland hebt. Het is een redelijk shithole als je andere plaatsen in de Filipijnen gewend bent. Het is een goede voorbereiding. Vannacht gaan we namelijk op Expeditie Robinson in het echt op Balabac.
Deze nacht worden we om 02:00 opgehaald in een busje met de anderen. In de bus passen eigenlijk 10 mensen. Maar we zitten er met 14 in. Twee op de voorbank waar er eigenlijk 1 naast de chauffeur kan. In de gangpaden van het busje achterin zijn de 2 gangpaden dichtgebouwd met zelfgemaakte stoelen. Een claustrofoob vindt hier zijn einde dat is zeker. Ik heb geluk want ik zit net achter zo’n zelfgemaakte stoel. Die staat niet op poten maar op een dichte houten stelling. Ik kan dus mijn voeten nergens kwijt. Bovendien hangt de stoelleuning te ver door zodat ik die bijna in mijn gezicht heb.
Maar niets om je zorgen te maken. We hoeven maar 6 uur in deze houding te zitten achter elkaar. Bovendien is er geen verharde weg op 4 van de 6 uur van de rit en schudden we door elkaar tot we lichte tot zware hersenschuddingen hebben. Maar goed dat we niet ontbeten hebben, ondanks dat we ons slecht voelen wil je deze situatie niet nog ontvlambaarder maken door een scheet van iemand. Ik ben al redelijk in staat om mensen iets aan te doen.
"In de gangpaden van het busje achterin zijn de 2 gangpaden dichtgebouwd met zelfgemaakte stoelen. Een claustrofoob vindt hier zijn einde dat is zeker."
Na 6 uur als een sardientje in blik gevangen te hebben gezeten mogen we er even uit. Het is maar goed dat we midden in de nacht vertrokken zijn blijkt wel. Want we mogen nog 2 uur wachten op de pier voordat de bootjes er zijn. Die hadden stroming tegen zeggen ze. Maar de kans is groter dat ze een Filipijnse opstaan-tijd gehanteerd hebben.
We zien dat er twee bootjes zijn. Eén heeft kussens op het bankje en de andere niet. Wij herkennen de goede gelijk en zijn gehaaid en stappen op de ‘fijnere’. We moeten daarvoor wel door het water lopen. Dat water is goor. Echt goor. Naast plastic drijven er ook dode vissen in. Dit is het strandje waar die mensen ook vissen, ik begrijp niet waarom het zo’n vuilnisbelt is. Ik hoop vooral dat er niemand van onze organisatie denkt. ‘Zo da’s makkelijk, die vis hoef ik niet meer te vangen’. Even bakken om de bacteriën te doden en we hebben lunch. Ik blijf als een soort bezetene al het personeel in de gaten houden. Gelukkig! Niemand neemt zo’n vis mee.
"Dat water is goor. Naast plastic drijven er ook dode vissen in. Ik hoop vooral dat er niemand van onze organisatie denkt. 'Zo da’s makkelijk, die vis hoef ik niet meer te vangen'."
Het boottochtje naar ons kamp kost ongeveer 4 uur. Vier uur in takkeherrie. Takkeherrie met een hoofdletter trouwens. Dit zijn zogenaamde Bangka’s die enorm veel geluid produceren. Gelukkig is mijn schatje briljant en hebben we oordoppen. Maar ook daar dringt het geluid van een soort klopboormachine in door. Halverwege hebben we nog wel een stop op een verschrikkelijk lelijk eiland. Dit is Patonggon Eiland. Oh shit, ik hoop dat we het niet hiervoor doen.
Varen naar Patawan eiland
Gelukkig is dat niet zo. We hoeven maar een klein stukje verder te varen om op een mooi eiland te komen. Dit heet Patawan eiland. Er is een mooie gekrulde zandbank op het eiland en vanuit de lucht heeft het wel wat weg van Guyam Island in Siargao.
Alleen Guyam is minder mooi door die lelijke rotsen er omheen. Ook ben je hier wel met minder mensen op het eiland. We zijn hier tegelijk met 3 andere boten. Dat komt misschien omdat dit nog niet zo ver vanaf de kust van Palawan is.
Video afspelen
Welkom op Punta Sebaring - Je nieuwe huis
We komen aan op ons eiland. Het is behoorlijk primitief. We hebben de luxe optie genomen waardoor we niet in een tent slapen, maar het open hutje waarin ons Hello Kitty luchtbed ligt ziet er niet uit als het meest comfortabele plekje ooit. Ik zal dat verwende mannetje dat best diep in me zit geworteld achter me moeten laten deze dagen. Ik had me eigenlijk wel iets paradijselijkers voorgesteld van deze plek. Er is een overdekte plek waar je kunt eten. Eenmaal per dag in de avond gaat hier ’s avonds een paar uur de generator aan zodat je je spullen kunt opladen. We zijn nu 100% op Expeditie Robinson in het echt op Balabac.
Video afspelen
"Douchen is dus een klein emmertje ter grootte van een koffiemok met een lang handvat waarmee je ijskoud water schept uit een smerige ton om over je hoofd heen te gooien. Het is maar goed dat ik niet voor de CIA werk. Elke keer als je me dit aan doet vertel ik de vijand alles."
De toilet en douchemogelijkheden zijn minimaal. Met minimaal bedoel ik dat je kennis zult maken met een Bucketshower. Douchen is dus een klein emmertje ter grootte van een koffiemok met een lang handvat waarmee je ijskoud water schept uit een smerige ton om over je hoofd heen te gooien. Het is maar goed dat ik niet voor de CIA werk. Elke keer als je me dit aan doet vertel ik de vijand alles. Je doet dit niet voor je lol.
Toch is het net wat fijner dan je helemaal laten uitdrogen door het zoute water.
Er is één toilet. Dat is een potje waar je gehurkt op – of in mijn geval boven – kunt hangen. Geen WC-bril natuurlijk. Waarom niet weet ik niet. Zo’n ding kun je zo op de boot een keer meenemen maar goed. Doorspoelen werkt wederom met een emmertje met zo’n handvat. Naast de badkamer faciliteiten ligt een grote kuil vol met afval en plastic. Het stinkt hier een beetje. Afval raak je hier niet zomaar kwijt. Je begrijpt wel waarom ze op sommige plaatsen afval gewoon verbranden.
Mansalangan Zandbank - midden in een storm op zee
In de ochtend vertrekken we als eerste naar de Mansalangan Zandbank. Het water is ontzettend kalm. Het lijkt echt wel een biljartlaken. Het is een vreemde gewaarwording want het is ook best mistig. Zoiets heb ik nog nooit gezien. Het is erg mooi.
Eenmaal aangekomen bij de Mansalangan zandbank zien we wel waarom. De lucht wordt donker en dreigend. Dit gaat eng worden. We kunnen nog net de drone voor één poging omhoog brengen. Daarna begint het te stormen. Het dondert en bliksemt en we moeten de boot snel vastleggen.
Video afspelen
Calm before the storm
Video afspelen
De zandbank voor de storm
De golven worden wilder maar nooit echt zo hoog dat het spannend is. De Filipijnen onder ons vinden dit niets vreemds. Ze liggen rustig in het water en maken ontzettend veel selfie’s met hun GoPro’s terwijl het werkelijk hoost. We kunnen nu ook niet vertrekken omdat de stroming en de wind sterker zijn dan de motor van ons bootje. Er zit niets anders op dan even te wachten tot het voorbij is.
Braggie Mangrove - Lunch in het schattigste hutje
We moeten een stukje terugvaren. We gaan namelijk om het hoekje van onze thuisbasis Punta Sebaring naar de Braggie Mangrove. Dit mooie stukje natuur staat bekend om het mooie heldere water. Er staat bovendien een leuk waterhutje waarin we zullen gaan lunchen. Dit is wel een prachtig plekje hoor. We willen hier eigenlijk niet weg.
"Dit hutje is niet alleen van ons. Die hele hut zit vol met Filipijnen maar die komen niet naar buiten zolang er nog eten op tafel ligt haha!"
Tussen de zeesterren op de Candaraman zandbank
Maar we overleven het en varen daarna naar de prachtige zeesterren zandbank. Op deze zandbank zie je als het eb is honderden zeesterren half in het water liggen. Wij komen eraan terwijl het nog een beetje vloed is. Als je bij de ondiepe delen onderwater zwemt zie je soms in één beeld tientallen zeesterren leggen. Wat een fantastisch beeld. We zien op Instagram weleens mensen die ze oppakken. Doe dat alsjeblieft niet, zeesterren zijn erg gevoelig en kunnen hieraan doodgaan. Als ze niet onderwater liggen kunnen ze bovendien niet ademen. Als je een zeester boven water ziet mag je deze dan bij uitzondering wel even oppakken en terugleggen in het water overigens.
Onok Eiland - Het hoogtepunt van Balabac
Onok Eiland is ongetwijfeld het hoogtepunt van Balabac. Het water is hier ongelooflijk helder. Rond het eiland zwemmen vele schildpadden. Ze zitten wel in het wat diepere deel en zijn erg snel als je ze ziet. Ze komen de jellyfishes opeten. Dat vinden ze blijkbaar echt heerlijk. En ik maar denken dat het planteneters zijn.
Die jellyfishes hier zijn overigens wel vervelend. Ze zijn van het prikkerige type. Dus we zwemmen de schildpadden niet te ver achterna. Dat is overigens ook best ver van het eiland voor je er erg in hebt. We blijven hier een halve dag. Het is een heerlijke dag met prachtig weer en het is leuk om hier een beetje rond te vliegen met de drone, het water in te springen en te kletsen met onze Spaanse vrienden. Marina vertelt dat ze Roger steeds hints geeft dat hij haar ten huwelijk moet vragen. Hij blijft er ijskoud onder, maar niet heus. Een maand na Balabac vraagt hij haar op de Malediven dan toch. Superleuk! Wij moeten deze zomer een tochtje naar Barcelona maken zo lijkt het.
Voordat we het eiland opgaan snorkelen we bij Roughton Reef. Hier zie je Oesters met een doorsnee van twee meter. Was echt bizar.
Video afspelen
De Infinity Pool
Op de weg terug komen we langs de Infinity Pool. Dit is geen zwembad. Dit is een stuk oceaan waar het water stilligt en je oneindig kunt kijken zonder land te zien. Het doet me denken aan de film ‘Waterworld’ die ik vroeger met mijn vader in de bioscoop keek. Dat was toen de duurste film ooit. Ik was er enorm van onder de indruk terwijl de pers die film afmaakte blijkt later. Jeugdsentiment is vaak mooier dan de realiteit maar dat is prima. We snorkelen hier en genieten van het water.
We zijn vlakbij ons eiland en zijn zo weer terug. We hebben zin in een kokosnoot. De kokosnoten halen ze hier uit de boom on demand. Dit is klimmen voor gevorderden. Op onze laatste avond hier bouwen we een groot kampvuur. Het einde van de expeditie komt in zicht. Op die helse tocht terug na natuurlijk. Maar dat vergeten we maar even voor het gemak.
Wat kost dat?
De expeditie is niet goedkoop. Het grootste deel van die kosten zitten in het vervoer en de organisatie.
Voor de prijs hadden wij wel een toiletbril of tweede toilet verwacht aangezien er toch ruim 25 mensen op jouw eiland zitten. Maar de Balabac tours zitten ook pas net in de lift en het kan goed dat het er over een jaar compleet anders is.
Kijk jij daar allemaal doorheen, krijg je een authentiek van de gebaande paden ervaring bij een aantal ontzettend mooie plaatsen. Daar komt nog bij dat je 100% leuke vrienden gaat maken die dezelfde ontberingen moeten doorstaan. Voor ons was dit het geld absoluut waard!
Balabac Expeditie
Op deze expeditie leef je op een eiland zonder voorzieningen zoals wij gewend zijn. Geen wifi, warm water, koelkast of af te sluiten slaapkamer. Iets voor jou?
€ 250
omgerekend
-
Inclusief eten en overnachtingen
Expeditie
Deel dit Artikel
Hoe vond je ons artikel? Wil jij ook op Expeditie Robinson in het echt op Balabac? Deel dit artikel dan met diegene die jou moet meenemen op Facebook.
Share on facebook
Share on pinterest
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on twitter
Hi, wij zijn Mark & Judith
Twee gepassioneerde reizigers die van onze hobby ons werk hebben gemaakt. We reizen fulltime de wereld over om te fotograferen, video’s te maken en verhalen te vertellen over onze avonturen. We hopen dat we je met onze website mee kunnen nemen in onze reisavonturen.
